Filozofowie, demony, teatralne dekoracje i świat kastowy

Filozofowie, demony, teatralne dekoracje i świat kastowy

Wolny człowiek nie zna swego miejsca w szeregu i nie szuka drabin awansu społecznego i kariery, bowiem podstawą wolności jest równość.

Dydymus

Nie wiem czego chcecie, ale podam wam prawdę, która w świecie teatralnych kłamstw zostanie odrzucona i zdeptana przez wystraszonych widzów pragnących iluzji i magii kłamstw …

Dekalog – kładzie kres, prawu naturalnemu, a teatralna wojna jako obraz dualizmu i strachu przed innością (teza-antyteza), staje się przejawem walki o utopijną cywilizacje i kult-urę śmierci.

Dekalog znajdujemy pierwotnie w 42 zaprzeczeniach bogini Maat.

(Dziś, jest to spowiedź negatywna : wyznanie, w którym człowiek deklaruje bezpośrednio wobec bogów swoją niewinność rozumianą jako przewaga w jego życiu doczesnym uczynków dobrych nad złymi.

Forma wyznania to lista negacji (“nie kradłem”, “nie zabijałem”, itd.).

Spowiedź negatywna występuje w wierzeniach starożytnego Bliskiego Wschodu jako jeden z elementów koniecznych do podjęcia przez bogów pomyślnej dla człowieka decyzji. Jest rozważana jako inspiracja dla Dekalogu.)

Zaprzeczenia pochodzą z kultu egipskiej bogini Maat, i były włączone do spuścizny historycznej podczas funkcjonowania pierwszej dynastii.

Należały one do Księgi umarłych składanej w grobie. Wcześniejsze wersje pochodzą z Tekstów Piramid.

Czterdziestu dwu przykazaniom odpowiadają czterdzieści dwa bóstwa z Ra na czele ( m.in : Re, Atum, Szu, Tefnut, Geb, Nut, Neftys i Isis, Horus, Hathor, Sia i Hu). Papirus ten zawiera ponadto hymny pochwalne.

Wcześniejsze wersje spowiedzi negatywnej są rozważane jako inspiracja (lub pierwowzór) dla Dekalogu Izraelitów.

Maat (bogini sprawiedliwości, ojciec Re, mąż – Thot) była jedną z głównych postaci uczestniczących w Sądzie Zmarłych – Sądzie Ozyrysa.

Składały się nań rodzaj spowiedzi, w czasie której zmarły zaprzeczał, iż popełnił zarzucane mu uczynki ( 42 zaprzeczenia bogini Maat oraz (w dalszej kolejności) ważenie jego serca (lub skarabeusza sercowego), które nadzorował Anubis (błędnie przypisuje się to Ozyrysowi).

Na jednej szali kładziono serce osądzanego, na drugiej zaś leżało pióro Maat.

Jeśli serce było lżejsze, zmarły zostawał ogłoszony przez Thota maaheru, czyli mówiący prawdę, jeśli zaś serce okazało się cięższe od pióra Maat, zmarłego rzucano na pastwę Ammita – Pożeracza Dusz – po części krokodyla, lwa i hipopotama.

( Dike (gr. Δίκη Díkē, łac. Iustitia, Ius ‘sprawiedliwość’, ‘kara’, ‘prawo’), w mitologii greckiej jedna z trzech hor, córka Zeusa i tytanidy Temidy, odpowiada za zachowanie równowagi i porządku w świecie. To właśnie jej oddają cześć członkowie założyciele PiS.

Astrea (gr. Ἀστραῖα Astraîa, łac. Astraea) – panna; córka Zeusa i Temidy, bądź też Eos i Astreusa. Bogini Sprawiedliwości, podobnie jak i jej matka Temida łączona z łacińską Justitią – boginią i alegorią sprawiedliwości.

Z końcem Złotego Wieku porzuciła niebo i zamieszkała na Ziemi. Ostatnia z bogiń nieśmiertelnych, żyjąca pośród ludzi w upodlonym Wieku Żelaza, zrażona ich zbrodniami powróciła na firmament i pozostała wśród gwiazd stając się gwiazdozbiorem Panny, a jej szale do ważenia uczynków stworzyły gwiazdozbiór Wagi.

Dekalog, oznacza że nieśmiertelne prawo i sprawiedliwość, zostały zrekonstruowane i narzucone społeczeństwu przez elity władzy, za pomocą ideologii religii, monarchii i prawa stanowionego, gwałcącego prawo naturalne oparte na wolności i równości.)

Death – deað, dauthuz – rytuał teatralny.

Decay – rozkład

Decline – upadek

Roland pnie się po raz ostatni wzwyż, by z tej perspektywy spojrzeć na świat i podbity przez elity rękami plebsu kraj.

Położenie się na murawie oznacza godne i świadome zakończenie życia, koniec służby ojczyźnie – własności elit i swojemu rycerskiemu (teatralnemu) powołaniu.

Zwrócenie twarzy w stronę Hiszpanii stanowi symboliczny gest świadomości dokonania wielkiego dzieła oświecenia, dla którego warto umrzeć.

Roland umiera w przeświadczeniu, że zasłużył na zbawienie – honor pamięci historycznej, wypełnił bowiem do końca swój rycerski – teatralny obowiązek, dający jego dzieciom, i dzieciom jego przyjaciół, ciągłość władzy nad ludem.

Według mitologii greckiej zmarły trafiał do Hadesu.

Zmarłemu wkładano do ust obola (uwiecznienie kult mamona), aby mógł zapłacić Charonowi za przewóz przez rzekę Styks.

Personifikację śmierci stanowił bóg Tanatos, brat snu – Hypnosa.

Jedną z funkcji boga Hermesa (jako Hermes Psychopompos) było „prowadzenie” dusz zmarłych do krainy zmarłych.

Świat teatru, to świat hipnozy, dążącej przez strach i ciekawość do zniewolenie fetyszem i kontroli, prowadzącej poprzez chorobę psychiczną do śmierci.

Devil (διάβολος – diábolos – oskarżyciel, oszczerca, βάλλω (bállō) – odrzucający porządek, Sanskryt उद्गूर्ण (ud-gūrṇa))

Diabeł jako pojęcie pojawił się w religiach i wierzeniach, których panteon był bipolarny, spolaryzowany na przeciwstawne sobie, walczące ze sobą dominia (skupione w jednej postaci egocentryzm i altruizm, przez brak samoograniczenia jedna z tych cech poprzez wojnę wewnętrzna wygrywa i oddziaływuje na społeczeństwo…).

W religiach dokonało się przejście od religii mitologicznej do soteriologicznej.

Jednocześnie pojawiło się pojęcie zła moralnego. Tak w chrześcijaństwie i islamie pojęcie diabeł, pojawiło się poprzez idee judaizmu, które owo pojęcie zaczęrpnęło z wierzeń starożytnego Iranu (mazdaizm i zaratusztrianizm).

W manicheizmie, zwłaszcza w doktrynie katarskiej, uważa się, iż świat jest domeną diabła i jest on władcą materii; z tego powodu jest ona zła, świat duchowy i sam Bóg, znajdują się poza materią, są więc wolne od wpływu diabła, zatem dobre.

Człowiek, znajdujący się w iluzji rzeczywistości, zbiera doświadczenia dla symbionta duchowego – szyszynki, poprzez nakładkę idei czasu, przestrzeni i wymiaru, dając podstawę do życia duchowego – ascendenci.

Depresja – Nastrój depresyjny − jeden z objawów psychopatologicznych.

Reżyser, Aktorzy – elity, na scenie życia pokazują ludzkiej duszy dramat istnienia, oparty na idei bezsensu jestestwa opartego na powtarzalnych schematach stworzonych, stwrzonych na potrzeby danej klasy społecznej.

Nastrój depresyjny stanowi jeden z rodzajów obniżonego nastroju, należy wobec tego do objawów zaburzeń typu emocji.

Przejawia się on rozpaczą, smutkiem, przygnębieniem. Pacjent odczuwa swą bezsilność.

Bezsilność wywołana strachem, siłą i lękiem, pozwala sterować bierną publicznością i jej nastrojami, doprowadzając ją od euforii do rozpaczy.

W sferze przekonań nastrojowi depresyjnemu towarzyszy obniżona samoocena.

Samoocena kształtowana przez system niesprawiedliwych ocen, pozwala na kreowanie z człowieka istoty biernej, posłusznej gotowej to zmian i gwałtownych dekonstrukcji.

Pacjent (widz – obywatel, podawany torturom psychicznym) czuje się osobą małej wielkości.

Może żywić przekonanie o utracie dóbr – opinii, zdrowia, dóbr materialnych.

Dzieje się tak, jeśli dobro społeczne należące do wszystkich, zostało rozkradzione poprzez idee własności prywatnej zdobytej dzięki sile najemnej i fetyszowi pieniądza.

Towarzyszy temu niska ocena własnej przeszłości.

Przyszłość człowieka, zależna jest od reżysera i aktorów, którzy kierują ludzkim życie wedle zasady : cel, uświęca środki, a celem jest dobrobyt elit osiągane poprzez niedole niewolnika – widza.

Mogą pojawić się wyrzuty sumienia czy też nawet poczucie winy.

Osoba taka ma tendencję do oskarżania siebie, doszukiwania się niepowodzeń, zaniedbań, grzechu, czynów karalnych bądź niemoralnych.

Prowadzi do tego narzucona idee dualizmu i podziału (teza i antyteza), oparta na dialektyce pana i niewolnika oraz idei oprawcy i ofierze.

Osoba dotknięta ideą autorytatywną teorii krytycznej zostaje dotknięta nastrojem depresyjnym nisko ocenia swe dokonania, ale też możliwości.

Pesymistycznie spogląda w przyszłość. Nie dostrzega możliwości polepszenia swej sytuacji, widzi ją jako beznadziejną i nie może sobie z nią poradzić.

Opisany zespół przekonań, sięgających niekiedy urojeń, określa się mianem triady depresyjnej. Taki sposób widzenia siebie i świata może popchnąć osobę w nastroju depresyjnym do samobójstwa.

Sztucznie stworzone urojenia depresyjne opierają się na zespoleniu realnych i niemoralnych działań w iluzji bezradnego świata zależnego od psychopatycznych katów – reżysera i aktorów.

Wszystko jest sztuką, a ludzie są za słabi aby przeciwstawić się sile magii teatru i brutalności tresury …

Nastrój depresyjny nie podlega szybkim zmianom. Narasta powoli i również ustępuje wolno. Nie zależy w dużym stopniu od otoczenia.

Obecnie ponad 90% populacji zostało zarażonych wirusem strachu – depresji przed sztuką nowego porządku świata.

Nastrój depresyjny o niewielkim nasileniu określa się mianem nastroju subdepresyjnego. Natomiast nastrój dysforyczno-depresyjny i nastrój dystymiczny stanowią odrębne rodzaju obniżonego nastroju.

http://ligaziemi.blogspot.com/2017/02/szkoa-frankfurcka-przeksztacenie.html

Demon – (stgr. δαίμων daimon – dosłownie ten, który coś rozdziela lub ten, który coś przydziela, także: nadprzyrodzona potęga, dola; łac. daemon) – istota występująca w wielu wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, która zajmuje pozycję pośrednią między bogami a ludźmi, między sferą ziemsko-ludzką, materialną, a sferą boską, czysto duchową; istota o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazny człowiekowi duch, związany pierwotnie z pojęciem nieczystości sakralnej.

W religii greckiej demon to początkowo nieosobowa moc nadprzyrodzona, którą z czasem zaczęto wyobrażać sobie w postaci różnych duchów podrzędnych bogom.

Pierwotnie pojęcie to miało charakter ambiwalentny, stanowiło zarówno pozytywne jak i negatywne określenie nadludzkiej istoty – demony bywały groźne (egocentryzm), ale i dobrotliwe (altruizm, jako takie pełniły na przykład funkcję duchów opiekuńczych – w takim rozumieniu pisali o demonach m.in. Platon, Sokrates, Heraklit).

Od czasów Ksenokratesa, wraz z rozwojem koncepcji dualizmu (tezy i antytezy dowolnego użytecznego założenia ), demony zaczęto utożsamiać przede wszystkim ze złem, bowiem wszelkie uwikłanie w materię uważano za złe (więc i istoty powiązane z materią choćby częściowo).

Na kształtowanie się demonologii w judaizmie (a za judaizmem w chrześcijaństwie i islamie) wielki wpływ miały irańskie wierzenia: manicheizm, mazdaizm i zaratusztrianizm.

Demony w tych religiach także zajmują pośrednią pozycję między ludźmi a Bogiem. Od czasów św. Augustyna uznano je za istoty jednoznacznie złe i zidentyfikowano z diabłami.

W wierzeniach słowiańskich najczęściej występujące typy demonów to: rusałki, południce, północnice, strzygi, topielice, latawce, płanetnicy, ubożęta i skrzaty oraz tzw. bobo.

Teoretycznie, poprzez zdemonizowanie, można za pomocą idei mowy nienawiści zniesławić każdego, kto będzie niewygodny dla idei Dekonstrukcji.

Dekonstrukcja – termin dekonstrukcja nie ma precyzyjnej definicji, także dlatego, że unikał jej sam autor, czerpiąc zarówno z twórczości Heideggera (i jego pojęcia destruktion, Heidegger, to ilumimat, który wstąpił do NSDAP i współpracował z gestapo, 1 maja 1933 roku [1 Maj – http://ligaswiata.blogspot.com/2017/02/iluminaci-geneza.html , http://czuwajacy.blogspot.com/2017/03/8-marca-miedzynarodowy-dzien-kobiet-czy.html ] ), jak i z idei Innego u Lévinasa.

Heidegger – Punktem wyjścia dla ontologicznych analiz Heideggera jest pewien szczególny byt określany przez niego jako Dasein.

Nazwa ta nie stanowi jedynie etykietki, lecz jest pełną metaforycznych odniesień konstrukcją, która w założeniu autora ma w jednym słowie kumulować rezultat złożonych analiz bytu do którego się odnosi.

http://depopulacja.blogspot.com/2017/02/etykiety-spoeczne-czyli-sposob.html

Z tego też względu jednoznaczne oddanie tego terminu w innym języku jest właściwie niemożliwe. W polskiej tradycji przyjęło się kilka tłumaczeń: jestestwo, przytomność, bycie-tu-oto, jawnobycie, obecność.

http://swiatowaliga.blogspot.com/2017/03/masoni-budowniczowie-i-straznicy.html

W wielkim uproszczeniu, można przyjąć że Dasein to człowiek. Należy pamiętać jednak, że zestawienie to ma jedynie ułatwić zrozumienie o czym mowa, a stawianie znaku równości pomiędzy tymi terminami jest absolutnym błędem.

Dasein to byt, który jest w taki sposób, że odnosi się do bycia, ujawnia ukryte niejako „za” bytem bycie. Innymi słowy przekracza byt w kierunku bycia. Ten specyficzny sposób bycia, który jest dany Dasein, Heidegger określa słowem „egzystencja”.

Jako że Dasein jest punktem wyjścia analizy Heideggera, nosi ona miano analizy egzystencjalnej.

Droga którą człowiek podąża nie wiedzie – jak sądził Heidegger jeszcze za czasów Bycia i Czasu, ku byciu – lecz bycie poprzez swój prze-świt rozjaśnia samą drogę.

Jest niejako towarzyszem człowieka. Stąd też pod koniec życia Heideggera z różnych stron padały pytania o to, czy tak nakreślone bycie nie jest Bogiem lub przynajmniej nie nosi znamion bóstwa.

Człowiek bóg – http://ligaswiata.blogspot.com/2016/10/twoj-bog-diabe-czyli-saturn.html

Demiurg – (gr. δημιουργός dēmiourgós) – rzemieślnik, robotnik, sprawca, twórca, siła twórcza.

W filozofii Platona (w dialogu Timajos) określano tak budowniczego świata nadającego kształty wiecznej, bezkształtnej materii według wzorców, jakie stanowią doskonałe idee. W nowoczesnej filozofii termin ten oznacza doskonałą siłę twórczą.

W doktrynie gnostyków Demiurg był przywódcą upadłych aniołów, odpowiedzialnym za stworzenie iluzorycznego świata teatru życia.

Dekoracja sceniczna – iluzja świata, władzy

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2017/03/theatron-i-tryptyk-czyli-zycie-zwane.html

Dekoracja – odznaczanie sceniczne, przypinanie odznaki, orderu za wdrożenie iluzji, zastępującej rzeczywistość.

Demokryt (Δημόκριτος) szaleniec, nauczyciel – Hipokratesa – Epikura – Lukrecjusza.

Demokryt, urodził się w Abderze, w Tracji. W młodości uczył się od kapłanów egipskich i magów babilońskich, później studiował filozofię w szkole Leucypa, gdzie zainteresował się teorią atomu.

Demokryt, jako członek bractwa Babilońskiego ( kult Saturna) wywarł istotny wpływ na Platona, Arystotelesa i Epikura.

Demokryt, był uczniem innego szaleńca Leucypa (Leucyfera), według jego rozwiązań atomistyczny, tworzy pierwszy dojrzały system filozofii materialistycznej (szaleństwo hierarchii).

Zobaczmy na czym jest oparta dzisiejsza nauka teoretyczna – teatr naukowy :

Demokryt przejął od Leucypa stanowisko deterministyczne – nie odwoływał się do celów i wyjaśniał zjawiska przyczynami (materialnymi, mechanicznymi).

Gnoseologia

a) racjonalizm – źródłem poznania obiektywnego jest rozum
b) teoria subiektywności jakości zmysłowych

Demokryt konsekwentnie wyjaśniał jako proces materialny także poznawczą (psychiczną) aktywność człowieka.

( W ujęciu negatywnym – egocentryzm, w ujęciu pozytywnym – altruizm, w ujęciu grupowy samostanowienie płynące z odpowiedzialności lub fanatyzm, płynący z strachu przed alienacją i propagandą autorytetu. )

Postrzeganie zmysłowe zachodzi dzięki odrywaniu się od rzeczy cząstek będących ich podobiznami (eidola), które poprzez narządy zmysłów wnikają do duszy.

Aksjologia

Etyka:

a) eudajmonizm – najwyższą wartością jest zadowolenie, stan harmonii, równowagi i spokoju ducha; nad namiętnościami powinien panować rozum, który nakazuje zachować umiar; zarówno brak jak i nadmiar przyjemności niepotrzebnie zakłócają spokój ducha

Próba połączenia egocentryzmu z samoograniczeniem.

b) intelektualizm – od przyjemności zmysłowych ważniejsze są przyjemności umysłowe

Pod warunkiem, że egocentryzm nie wykorzystuje innych do realizacji własnych celów.

Estetyka:

a) mimetyczna teoria sztuki (mimesis)

Atomizm Demokryta wywarł poprzez systemy Epikura, Lukrecjusza, atomistów średniowiecza, i późniejszych iluminatów masońskich Galileusza, Gassendiego, Boyle’a i Newtona – wpływ na nowożytną chemię.

De rerum natura („O naturze rzeczy”) przepisywane Lukrecjuszowi, zostało sfałszowane przez Gianfrancesco Poggio Braccioliniego (czarna szlachta), sekretarza papieży Bonifacego IX, Innocentego VII, Grzegorza XII, Aleksandra V i Jana XXIII.

– chaotycznie poruszające się atomy, kolizje, powstawanie połączeń i złożonych struktur

– ciągła zmiana: tworzenie i niszczenie

– natura ciągle eksperymentuje, my jesteśmy tylko jednym z nieprzeliczalnych rezultatów

– przyszłość nie jest jednoznacznie określona przez sytuacje obecną
nie ma ucieczki od tego procesu

– nieskończony Wszechświat, nieskończona liczba atomów w przestrzeni

– jesteśmy zbudowani z tej samej materii co gwiazdy, oceany i wszystkie inne rzeczy

– nie ma życia po śmierci

– nie ma żadnego boskiego czy inteligentnego architekta, stworzyciela, czy wielkiego planu

– nie należy żyć w strachu przed bogami, tylko szukać przyjemności i piękna, a unikać przykrości

– wszystko co widzimy, włączając nas, wyewoluowało z tego ruchu odbywającego się w ogromnej skali czasowej

– ewolucją rządzi przypadek

– ewolucja odbywa się poprzez selekcję naturalną, tzn. te gatunki trwają, które są lepiej przystosowane do przeżycia i rozmnażania

– istniały inne gatunki, ale wyginęły; człowiek jako gatunek również wymrze
nic nie będzie trwać wiecznie (z wyjątkiem atomów), Słońce też kiedyś zgaśnie

– tylko atomy są nieśmiertelne

– absurdem jest myśleć, że ziemia lub jej mieszkańcy zajmują jakieś uprzywilejowane miejsce we Wszechświecie

– nie ma żadnych powodów do wyróżnienia ludzi spośród innych zwierząt

– śmierć jest dla nas niczym

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2017/01/prawdziwy-obraz-gnozy-i-jej.html

Iluzja czerpie garściami z rzeczywistości, cenzurując ukrytą przeszłość, dlatego nie wolno ujawniać źródeł wiedzy w obawie przez ich zniszczeniem, jednakże żadna iluzja i sztuka teatralna, nie jest oparta na zupełnym kłamstwie, bowiem aby stworzyć fikcje potrzebna jest dekoracja oparta na filarach prawdy.

Źródeł rdzennych w czasach cenzury nie wolno ujawniać, ale każde kłamstwo, można udowodnić poprzez odkrycie czterech filarów prawdy.

Zauważ, że ludzie patrząc na tryptyk dostrzegają tylko troje dekoracyjnych drzwi, przez które z niebytu wychodzą rodzące się gwiazdy sceny (sztuki królewskiej, politycznej i religijnej …).

Ludzie lekceważą jednocześnie otaczającą je przestrzeń rzeczywistości, opartą na 4 filarach prawdy.

Popatrz na powyższe dane i zastanów się, dlaczego szkoły i uczelnie pomijają powyższe dane, fałszując świat kolejnych pokoleń … ?

Teatr gromadzi za pomocą siły i podstępu widzów i wmawiam im, że kreowana sztuka jest prawdą rzeczywistą, a zapatrzony i zaciekawiony tłum zaciera własną tożsamość poprzez brak możliwości zestawienia przeszłości z teraźniejszością.

https://manipulanci.wordpress.com/2016/03/13/manipulacja-procesem-nauki/

Świat jest prosty, jasny, czytelny i nie wymaga tworzenia teorii naukowo – filozoficznych, które zasłaniają ukrytą wiedzę ludzkiej mądrości.

Jednakże, gdyby nie wprowadzono chaosu nauki …, szaleńcy, psychopaci, ludobójcy, wiejskie głupki i inne nieroby tworzące idee klas społecznych, tytułów i stanowisk, nie miałyby zajęcia uchodzącego dzisiaj za formę zaradności życiowej, którą charakteryzują się tak zwane autorytety …

Obalając fasadę tryptyku, zostają nam czczone przez tajne bractwa cztery filary fałszywej gnostyki, które odrestaurowane wniosą prawdziwą użyteczną wiedzę, dla całej ludzkości.

Mówi wam to ktoś, kto nie traktuje filozofii jako źródła władzy tajemnej, ale jako sposób na stworzenie odpowiedzialności, która odbuduje ludzką mądrość, opartą na samostanowieniu i samoograniczeniu własnego egocentryzmu, prowadzącego do ludobójstwa, wynaturzeń, kłamstwa, zła, chciwości i zazdrości.

Głównym wrogiem człowieka stał się obraz i alfabet, bowiem hieroglify uważane były za istoty żywe, a ich zadaniem było nakarmienie duszy – ka – władcy, autora i autorytetu, ludzką wiarą w kody, utrzymujące ludzki byt w pamięcią ludzi żyjących i tworzących idee zafałszowanego Boga, gwiazdy, która zostaje wyniesiona ponad innych, a nawet kosztem innych ….

Stało się tak poprzez upadek słowa dziedziczonego – prawdy, opartej na honorze, czyli obiecadle wyrażanych intencji …

http://swiatowaliga.blogspot.com/2017/03/ideologia-poprawnosci-politycznej-i.html

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2016/12/obiecado.html

http://swiatowaliga.blogspot.com/2016/09/katastrofa-sowa-pisanego-w-sobie.html

Dydymus
Liga Świata
Samostanowienie i Samoograniczenie

http://wojciechdydymski-cytaty.blogspot.com/2017/03/theatron-i-tryptyk-czyli-zycie-zwane.html